Patagonië

In 2012 hebben wij onze reis naar Antarctica gemaakt. Tijdens ons verblijf in Ushuaia hadden we gezegd dat we hier nog een keer terug moeten komen. Nu is het zover. Omdat we niet alles zelf willen regelen gaan we weer met de voor ons bekende organisatie Koning Aap op stap.

Vrijdag, 15 november.

Voor vandaag, evenals 2 dagen geleden, heeft Prorail stakingen aangekondigd, gelukkig tot 09.00 uur. Als wij om 14.30 willen vertrekken rijden de treinen weer op tijd. Op Schiphol zijn we te vroeg aanwezig, we kunnen pas na een half uur inchecken. Wel ontmoeten we nu al de eerste medereizigers. Het is een lange zit totdat we vertrekken, in het Schengengebied is er minder te “beleven” dan het andere deel van de luchthaven. De beenruimte naar Madrid is wat aan de krappe kant. In Madrid moeten we overstappen en door de douane, die geen enkele interesse toont. Van de ene pier naar de andere pier staat op de borden dat het 28 minuten lopen is. Omdat het al tegen middernacht loopt en wij de laatste vlucht zijn is het al bijna uitgestorven. We vertrekken op tijd. In de Dreamliner zijn de plaatsen ruimer. We hebben een voorspoedige vlucht, met wat turbulentie en landen volgens planning.

Zaterdag, 16 november.

Om door de douane te gaan moet je wel wat tijd uittrekken. Ruim een half uur door de rijen schuifelen, want er landden meer vliegtuigen uit Europa om dezelfde tijd. Voordeel is dat de bagage er al ligt We maken nu kennis met de rest van de groep en de reisleidster. Het is weekend en maandag schijnt een vrije dag te zijn waardoor het rustig is in de stad. We kunnen nog niet in de kamers, zodat we ons maar ergens anders omkleden. De temperatuur loopt vandaag op tot bijna 35°. Op een terras even een verfrissing en een eerste kennismaking. Vervolgens gaan we geld wisselen. Omdat de banken dicht zijn en de cambio’s (geldwisselaars) betere koersen geven, gaan we bij hen wisselen. Later blijkt dat we allemaal opgelicht zijn en minder pesos kregen voor de dollars dan afgesproken. Balen. Vervolgens willen we simkaarten gaan kopen. Ook deze winkels zijn dicht. Een krantenkraam verkoopt echter ook simkaarten. Door misverstanden krijg ik een simkaart gekoppeld met mijn 06 nummer voor een veel hogere prijs dan de bedoeling is en niet uitwisselbaar. We lopen wat door de stad, de Playa de 25 May, gaan over de Tangobrug naar het oude havengebied, paar oude schepen, hijskranen en loodsen en verder moderne gebouwen en hippe uitgaansgelegenheden. Wat later komen we bij het cultuurcentrum. Een oud postkantoor, waarvan nog veel oud interieur aanwezig is, is omgebouwd met veel concertzalen. De grootste, prachtig moderne zaal, hangt min of meer in een grote binnenruimte en biedt plaats aan meer dan 1000 mensen. Tijd voor een drankje bij café Tortoni. Je moet wel even in de rij wachten voordat je naar binnen kan. Er is in 12 jaar niets veranderd. De “officiële” start van de reis begint in een wijnbar met een drankje en een kaasplank van Koning aap. Tegenover het hotel eten we met een aantal medereizigers nog wat en is het bedtijd.

Zondag, 17 november.

Regen en het is een stuk koeler dan gisteren. Na het ontbijt gaan we naar de zondagsmarkt. Mede door het weer en de extra vrije maandag is er nog weinig activiteit. De meeste kramen zijn nog leeg en anderen zijn nog aan het inrichten. Voorbij de laatste kraam is een zijstraat waar we vanmiddag worden verwacht voor de fietstocht. We wandelen naar de Rue de 1e July om wat foto’s te maken van de mooi bloeiende jacarandabomen en de weg die meer dan 120 meter breed is. Een stuk verderop lopen we langs het hotel waar we 12 jaar eerder waren en nog wat verder zijn we bij het mooie theater de Colon. We hebben geen tijd om nogmaals een rondleiding te volgen. We lopen terug naar de Rue de 25 May om koffie te drinken bij Cafe City of Londen, met net z’n uitstraling als café Tortoni. Over de, inmiddels drukke markt gaan we naar de fietsenverhuurder voor de rondrit. Het heeft allemaal wat voeten in de aarde, maar een klein half uur later dan de afspraak gaan we dan op weg. We hebben een zeer goed sprekende gids die duidelijk uitleg geeft over de ontstaansgeschiedenis. Na de eerste stop komen we aan de rand van stadsdeel La Bocca. De mooie kleuren geverfde muren en “gebeeldhouwde” personen zijn geweldig en overbekend. De volgende stop, het is hier enorm druk en er is geen wedstrijd, het stadion van de Boca Juniors. Dit stadion is een must voor iedere fan. Iets verder op een straat met cafés met live tangodansers. Ook hier is het een gekkenhuis, zo druk. Op een hoek krijgen we uitleg over het ontstaan van de wijk, zijn naamgever en die specifieke kleuren. Het is maar goed dat we Hollanders zijn want we gaan verder in de regen en soms een stevige wind. Buenos Aires heeft trouwens veel fietspaden, al moet je op de vreemdste plaatsen van weghelft wisselen. We gaan verder langs een natuurgebied dat is ontstaan door gestorte slip tbv de aanleg van wegen in de stad. Ook zijn er mooie boulevards aangelegd. De avond brengen we door bij een tango show inclusief diner en drank. Een viermans orkest begeleidt zangers, zangeressen en 6 dansers. En een mooie wervelende show die meerdere tijdperken van de tango weergeeft.

Maandag, 18 november.

Nog even een korte wandeling door het havengebied voor we vertrekken naar het vliegveld. We reizen vandaag naar Puerto Madryn. Na ingechecked te hebben wandelen we een stuk over de boulevard langs het strand. Ook drinken we wat bij een strandrestaurant. De stad heeft niet zoveel te bieden, op wat huizen na uit de tijd van de Welshman Sir Love Johns Parry en het oude treinstation met trein. Na wat gegeten te hebben keren we hotelwaarts.

Dinsdag, 19 november.

De eerste gezamenlijke excursie naar het schiereiland Peninsula Valdes. We vertrekken al om 7.30 uur. Eerst krijgen we een uitgebreid verhaal over de stad, zijn ontwikkeling en de invloed van de aluminiumsmelterij. De bauxiet wordt ingevoerd en de aluminium staven worden uitgevoerd. Dit is mogelijk omdat er voldoende energie (wind en kracht) aanwezig is. Het doel vandaag is dus het nationale park. We zien al snel een soort lama’s, hazen en soort struisvogels. Het gaat echter om wat nog komen moet. Het landschap is erg saai (lees slaapverwekkend). Na bijna twee uur rijden komen we in een kleine nederzetting aan de oceaan waar we in een boot stappen om walvissen te spotten. We zijn nog maar net vertrokken of we zien er al een. We gaan echter verder en spoedig spotten we er twee met een jong. Hier blijven we liggen. Keer op keer komen ze boven water, een keer springen ze bijna boven het water uit. Ook de mooie staarten zien we soms. Een uur lang feest. Eenmaal weer in de bus gaan we naar de volgende attractie. Op het strand liggen een paar honderd zeeleeuwen en soms zien we in de verte orka`s. We zien dit alles van bovenaf. Je kan ook een stuk langs de rand lopen, wel leuk maar geen nieuwe diersoorten. Een aantal uit de groep zien nog wel een gordeldier, wij niet. Met de laatste bus stop zijn we bij de pinguïns. Ze zijn niet schuw en zitten zelfs naast het pad. Altijd weer leuk dat gewaggel te zien. Nu nog dat stuk terug rijden naar de stad. Wel een paar stops voor de lama’s, konijnen etc. ’s Avonds lekker gegeten in een restaurant aan het strand.

Woensdag, 20 november.

Alweer vroeg op. In een kleiner gezelschap vertrekken we om 7.30 uur naar Puerto Tombo. Een lange rit om naar de Magelhaese pinguïns te gaan kijken. We stoppen eerst bij de reusachtige dinosaurus. Het beeld is op ware grootte nagemaakt aan de hand van de opgravingen. Het nationale park waar we heen gaan wordt bevolkt door meer dan 200.000 duizend pinguïns die hier broeden. Ze maken hun nesten soms een km van het strand verwijderd. Dus een kilometer waggelen naar het water en weer terug. We lopen over een pad door een soort van duinen. Overal nesten zelfs aan de rand van het pad. De meesten ingegraven onder struiken met stekels, andere op open stukken. Hier en daar zijn de eieren al uitgekomen en met goed kijken kan je de jongen soms zien. We spotten ook een eendensoort die alleen hier voorkomt, de cavia, hazen en guanacos (wilde lama’s).

Weer terug in de stad nog wat inkopen doen en een kop koffie met gebak voordat we in de nachtbus stappen. Op weg naar het busstation krijgen we te maken met een stortbui. Later zien we wegen blank staan. Het is bloedheet in de bus, zeker aan de raamkant waar de verwarming zit. Rond negen uur gaat zowat iedereen slapen.

Donderdag, 21 november.

In het begin nog wel wat geslapen, maar na 2.00 uur veel wakker geweest. Als het licht wordt, zien we een heel ander landschap, bossen, bloeiende brem en lupinen. Veel eenvoudige huizen en vakantieverblijven. Bergen met sneeuw en dalen met meertjes. Erg mooi allemaal. We zijn volgens schema in Bariloche. Na het inchecken gaan we eerst geld wisselen. 1050 pesos voor een dollar. Nu willen we buskaartjes kopen, nadat we nergens fietsen kunnen huren. Ook dit wordt een drama, geen winkel die kaarten verkoopt met een tegoed. Ook weten ze niet waar dit kan. Winkels die wel opwaarderen weten het ook niet. Het toeristenbureau weet het ook niet, maar ze weten wel weer hoe het werkt, zonder te vertellen wat je waar doet. We geven de moed op en gaan wandelen langs het meer en stoppen bij een leuk terrasje aan het water. We eten salade en goulash, echt Argentijns. Vroeg naar bed, morgen weer vroeg op.

Vrijdag, 22 november.

Met een zeer goed en duidelijk sprekende gids gaan we vandaag het merengebied van Bariloche bezoeken. Na 18 km rijden, komen we bij een van de kabelbanen, Cerre Campanario, die ons naar 1050 m hoogte brengt. Vanaf dit punt hebben we een mooi zicht op de stad, het hotel Llao Llao en de bergen waar nu nog sneeuw op ligt. Samen met alle meren geeft dit een uniek uitzicht. Vroeger was dit alles bedekt met een dik pak ijs in de ijstijd. We rijden verder en komen bij hotel Llao Llao. Dit was het eerste gebouw van de stad en moest harmoniseren met de omgeving, ook de bijbehorende kapel. Naar verluidt hebben Willem Alexander en Maxima hier een week doorgebracht in hun verkeringstijd. Na nog een mooi uitzichtpunt maken we een wandeling door de bossen, waar we een duidelijke uitleg krijgen over wat we zien en horen. Het begint gelijk al met een zwarte specht. De grootste specht die er is. Helaas zit hij tegen het licht in, wat het moeilijk maakt om hem te fotograferen. Iets later zit hij beter, maar te kort. Een bos met grote oude bomen, zuid Amerikaanse bamboe (niet hol vanbinnen) en een boomsoort die bijna niet groeit. De laatste stop is bij een brouwerij annex restaurant waar we zelf een empanada moeten vouwen. Een uitleg over bierbrouwen ontbreekt natuurlijk niet. Tijdens het eten, dat niet slecht smaakt, kunnen we onbeperkt proeven. Na nog een viewpoint gaan we weer richting hotel. Tijd voor een biertje aan het meer. We lopen ook nog door de “chocolade” straat. Enorme winkels verkopen chocolade, ijs, hebben zitjes en soms zelfs een indoor skatebaan. Voor de verandering gaan we eten bij een Zwitsers restaurant. Op een plein staat een feestpodium. We vinden de kwaliteit van het gebodene maar matig. Later wordt dit door meerderen bevestigd.

Zaterdag, 23 november.

Weer vroeg op, 7 uur ontbijten en 8 uur op weg naar Chili. De bus rijdt eerst om het meer heen, dat zo mooie uitzichten geeft. Later gaan we dieper de Andes in rijden we door bossen. Argentinië uit gaat redelijk snel, mede omdat we de file gewoon voorbij rijden. De komende 35 km is niemandsland. Halverwege, boven op een besneeuwde pas, ligt de grens. We “krijgen” tien minuten om de bus te verlaten. We zitten in een vulkaangebied. De vulkaan die op de grens ligt is in 2011 nog actief geweest en heeft een dik pak lava/steen uitgespuwd, dat weken heeft gekost om de wegen en het vliegveld weer vrij te maken. De bossen zijn grotendeels verloren gegaan, maar je ziet alweer nieuwe natuur ontstaan tussen de dode stammen. Ook Chili in gaat redelijk snel. Als we de Andes verlaten zien we de dag verder alleen nog weilanden, al dan niet met koeien. Vlak voordat we bij Puerto Varas zijn, zien we de twee enorme vulkanen Osorno en Calbuco. Zaten we de afgelopen dagen in een Zwitserse omgeving, nu komen we in een Duitse enclave. Sauerkraut en apfelstrudel komen we tegen op de menulijsten. (Rond 1850 zijn er veel Duitsers geëmigreerd, en ook na 1945). Het mooie weer heeft inmiddels plaatsgemaakt voor donkere luchten. Aan de rand van het meer kunnen we nog wat foto’s maken en koffie drinken voordat het begint te regenen. Gelukkig hebben we de regenbroeken mee. We bekijken nog even het oude station en een paar oude huizen. We gaan eten bij Fogon las Buenos Brases, dat een heerlijke zalm en een heerlijk nagerecht serveert. In de regen gaan we terug naar het hotel.

Zondag, 24 november.

We gaan weer op excursie. De eerste echte stop is bij de watervallen Saltos del Petrohue. Niet spectaculaire hoogtes, maar wel mooi breed op verschillende niveaus. We gaan verder naar de vulkaan Osorno. Onderweg vele mooie vergezichten: stroken lava, een kleine krater, de meren en de snel stromende rivieren. Via diverse haarspelden bereiken we het skigebied op de vulkaan. Inmiddels valt er een paar druppels regen, zodat we maar eerst wat gaan eten en koffie drinken. Inmiddels komt de regen en hagel bij bakken uit de hemel vallen. Als het weer droog is, gaan we op pad om naar een uitkijkpunt te gaan. Goed en wel op weg, begint het weer te regenen. Ik ga terug en anderen lopen verder. Alweer valt er een stevige bui. Koud en nat komen de stoere binken weer terug. Helaas niet het uitkijkpunt gehaald, maar wel tevreden. We gaan weer terug richting hotel. Iedereen met een tevreden gevoel van een mooie dag. We eten nu met z’n zevenen in hetzelfde restaurant als gisteren. Op weg terug naar het hotel doen we de grot van Lourdes nog even aan.

Maandag, 25 november.

Een reisdag. ‘s Ochtends hebben we nog tijd om wat door de stad te lopen. Helaas begint het te regenen. We vinden wel een leuk museum, maar dat is gesloten. Na nog een kop koffie bij Cassis, gaan we weer richting hotel om te wachten totdat we vertrekken. Het inchecken lijkt chaotisch te gaan, maar het komt allemaal goed. Na aankomst op het vliegveld van Punta Arenas is het nog 3 uur naar Puerto Natales. Snel de spullen naar de kamer om daarna naar het meer te lopen voor de zonsondergang. Het is weer een T-shirt weer en een strak blauwe hemel. Na een aantal restaurants geprobeerd te hebben, komen we uiteindelijk bij het hotel uit. We hebben heerlijk gegeten.

Dinsdag, 26 november.

Het ontbijt wordt aan tafel geserveerd. Het gaat allemaal wat klungelig. De grote ketels met water en koffie zijn leeg, dan maar Nescafé. Vandaag gaan we een tour maken door het nationale park Torres del Paine. We treffen het alweer met het weer, blauwe hemel en zon. Later op de dag is er wat meer bewolking. We zitten wel veel in de bus, maar hebben prachtige uitzichtpunten op de gletsjers. We zien de besneeuwde bergen vanuit vele hoeken en het wordt steeds mooier. Na de lunch lopen we nog naar het meer dat aan de uitloper van de gletsjer ligt. Na thuiskomst even boodschappen doen voor morgen.

Woensdag, 27 november.

Vandaag staat er een trekking op het programma. We zijn er al een paar keer op gewezen om drie lagen kleding mee te nemen, het kan koud zijn op de top en hard waaien. Voorlopig schijnt de zon en is een T-shirt meer dan voldoende. Flink smeren dus. Wel moeten we eerst weer 2 uur met de bus naar het Nat. park. De trek begint vlak, maar na een uur gaat het op en neer. Langzaam stijgen we en na de eerste stop gaan we een dal in, langs een kale wand en van wind geen sprake. Het wordt alleen maar warmer. Na de tweede stop, bij een refugio, gaan we door een bos, stijgen en dalen. Na de derde stop komt het serieuze werk. Een uur lang over rotsblokken met lage en hoge stappen. Het eindresultaat mag er zijn. We staan aan de rand van een meertje met daarachter een gletsjer met de drie steile punten die we gisteren van veraf zagen. Prachtig. Koud? Nee, nog steeds is een T-shirt genoeg. Het weer schijnt al een paar dagen ongekend te zijn. We weg terug is hetzelfde als heen en duurt bijna net zo lang. Zo komen we tegen 18.30 uur weer bij de bus. Een geweldige ervaring ondanks de enorme drukte (bijna continu filelopen). De keuken van het hotel blijft voor ons open.

Donderdag. 28 november.

We verlaten Chile en dat gaat sneller dan Chili binnenkomen. De dames van de douane tonen geen enkele interesse en hebben meer aandacht voor hun collega’s. Een kilometer of 10 verder komen we weer in Argentinië. Het is nu nog 203 km naar El Calafate. De chauffeur moet even zoeken naar het hotel voor de verandering buiten het centrum. El Calafate is een levendige stad die afhankelijk is van het toerisme. Het is ook een en al toerist en toeristenwinkels. Ook liggen de prijzen hier hoger. We schuiven aan bij de groep op een van de terrassen in de hoofdstraat, omringd door honden, die niet bedelen maar wel de aandacht trekken. We eten in een restaurant waar ook de tango even wordt geshowd. Volgens goed gebruik moeten een aantal gasten meedoen. Alweer een dag voorbij met prachtig mooi weer.

Vrijdag, 29 november.

Vrije dag. Vogelreservaat. 6 dagen oude nescafe, archeologisch museum tot heden.

Zaterdag, 30 november.

We vertrekken vroeg met een deel van groep om naar de gletsjer Pento Moreno te gaan. Na ruim een uur met de bus zien we de gletsjer voor het eerst. Onderweg moeten we nog wel een toegangskaartje kopen ( een raison van 65 dollar voor 2 dagen). De regering heeft dit zo opeens bedacht met ingang van 1 november. Het is een chaotisch gebeuren omdat niemand weet (of wil weten) hoe het systeem werkt. Wel/geen cash geld, wel/geen US dollars, 1 of twee dagen geldig. Wij hebben dus kaartjes voor twee dagen. We staan aan de rand van een bergrug met uitzicht op de gletsjer. Via 3 routes kun je dichter bij de gletsjer komen en ook over een grotere breedte de gletsjer bekijken. De gletsjer schuift nog dagelijks 2 meter op, zodat je soms ook ijs ziet afbreken en met donderend geraas in het water ziet terechtkomen. Een mooie belevenis. Weer terug in de stad krijgen we de tip om naar een polo gebeuren te gaan. Op een groot veld wordt een soort rodeo gehouden. Een paard wordt strak aan een paal gebonden en een beetje opgehitst. Nadat de berijder er op is gaan zitten wordt het paard losgelaten en moet de berijder er zo lang mogelijk op blijven zitten. Met vreemde bokkensprongen (zeker voor een paard) probeert het paard de ruiter af te werpen, dat meestal lukt. Geheel zonder risico is het niet. Een volksvermaak met veel muziek, ruiters, en publiek, al dan niet getooid in een cowboy kostuum.

Zondag, 1 december.

We trekken weer verder. Er is meer wind gekomen en het is een stuk frisser. Een korte rit van 3 uur (zonder stops) naar El Chalten. We drinken halverwege koffie in een restaurant dat vroeger ( + ongeveer 1850) een herberg/saloon was. Een van de vaste gasten was toen Butch Cassidy, een beruchte Amerikaanse misdadiger waar meerdere films over zijn gemaakt. Binnen hangen er nog foto’s van. We zitten trouwens 13515 km van Amsterdam. De volgende, niet geplande stop is onverwacht. Op een laag heuveltje naast de weg zit een condor. Dit zien we nooit meer, zo dichtbij. Na uitleg bij de parkranger over de wandel/trek mogelijkheden (en het ongenoegen over de toegangsprijzen (en ze te omzeilen)) komen we bij het hotel. Na een lunch gaan we een korte wandeling maken. We zijn in een NP en al snel een controlepost. Omdat we gisteren een kaartje hebben gekocht voor twee dagen, maar deze hier niet willen gebruiken, vraagt Gerda of ons kaartje ook morgen geldig is. Volmondig jazeker en we kunnen zo doorlopen. Een korte wandeling dus, maar toch aardig wat klimmen. We hebben mooie uitzichten over het dorp, gletsjers Monte Fitz Roy en Glaciar de Los Tres, waar we morgen naar toe willen en een groot meer. We waaien wel bijna uit onze jas. Lekkere pasta gegeten.

Maandag, 2 december.

Vroeg op. Om half acht gaan we al wandelen. De parkwachters zijn er nog niet. Dit is een soort sport geworden, voordat het park open ishet park binnen gaan. De route vandaag is ongeveer 20 tot 22 km. Het begint gelijk met een venijnige klim. We krijgen diverse mooie uitzichten te zien, eerst het dal en later de gletsjers. Wat verder wordt het vlak en gaat het door het bos. Het bos wordt moeras en tenslotte, na de diverse riviertjes te hebben overgestoken, begint het klimmen. Anderhalf uur later staan we op de “top”. Voor ons, gescheiden door een meertje, is de Glaciar de Los Tres. Tijd om onze broodjes te eten. Ook nu zijn we niet de enigen. Het afdalen gaat niet sneller dan het klimmen, mede door de tegenliggers. We volgen deels een ander pad, dat bij een meer mooie uitzichten geeft. Onderweg ook weer een aantal mooie vogels. Enigszins moe komen we weer bij het hotel. ‘s Avonds patat met gesmolten kaas en een biertje.

Dinsdag, 3 december.

Om 11.00 uur gaan we met de bus naar het vliegveld, 3 uur rijden. Na een korte vlucht landen we in Ushuaia, waar we 12 jaar geleden op de Bark Europa stapten. Ons hotel ligt ruim 4 km buiten de stad, ongeveer 40 minuten lopen, als je tenminste goed loopt. Bij de toeristeninformatie laten we ons voorlichten wat de mogelijkheden zijn, mede gezien de weersverwachtingen. De toegang tot het NP is ruim $40. Je moet er ook nog heen met de bus voor $24. Dit schrikt de meesten toch wel af om erheen te gaan. Met reisleidster Heleen gaan we heerlijk uit eten.

Woensdag, 4 december.

We gaan samen op pad. Pal naast het hotel loopt een wandelroute naar een gletsjer. Na een klein stukje wandelen over de weg, gaan we het bos in. Zigzaggend, over bruggetjes en planken. Het is een bos waar niets aan gedaan wordt. Overal ligt en staat dus dood hout met weinig ondergroei. Op plekken waar bomen zijn omgevallen zie je weer groen op komen. Ondertussen klimmen we richting theehuis en begint het wat te regenen en sneeuwen. Casa de Té, een leuk theehuis annex winkeltje, met hele grote punten taart, die we aan ons voorbij laten gaan (nadeel van een uitgebreid ontbijt). Inmiddels sneeuwt het behoorlijk en worden de bomen al wat wit. Met de regenbroek aan, gaan we verder. We staan aan de voet van een skipiste. Bij de lift wijst een aardig meisje, zielig alleen in een hokje, ons hoe we verder moeten lopen. Een pad met vele bruggetjes en planken brengt ons aan het einde van de begroeiing. We zijn nu aan het eind van de skipiste en begint het kale berggedeelte. Steeds vaker ligt er sneeuw en komt de gletsjer dichterbij.

Omdat de lucht verder dichttrekt besluiten we maar terug te gaan. We hebben de regenkleding niet voor niets aan, we worden steeds witter. Een goede reden om nogmaals koffie te gaan drinken. We lopen een iets andere route naar beneden. Dit pad is duidelijk slechter, veel meer modder en wankele planken en takken. Na 14 km, weer bij het hotel, hebben we toch maar weer een mooie wandeling gemaakt. Tegen de avond worden we vanuit het hotel naar het centrum gebracht. Het restaurant waar anderen gegeten hadden valt ons wat tegen. Nu nog 4 km terug naar het hotel lopen.

Donderdag, 5 december.

We willen een andere wandeling, buiten de stad, gaan lopen. Wendy en Lenk hebben een auto gehuurd en willen ons wel afzetten onderweg. Blijkt de trail afgesloten te zijn. Gelukkig zien Wendy en Lenk onze berichtjes en halen ons weer op. Met z’n vieren gaan we verder. We gaan nu de trail naar het Esmaralde meer lopen. Hoewel veel modder een prachtige wandeling door het bos, later moeras en tenslotte stenen. Mooie plaatjes van een meer in het moeras en de witte heuvels als achtergrond. Het Esmaralda meer is een mooi meer dat gevoed wordt door de besneeuwde bergen eromheen. Het is trouwens een gewilde wandeling, want het is aardig druk (misschien een aangeboden trip van de cruiseschepen). Het is ook te merken aan de vogels, ze eten uit de hand en zitten op je broodje mee te eten. We moeten dezelfde weg terug. We volgen weg nr 3. Drinken koffie met citroengebak in een leuk restaurant annex whiskystokerij. Na een aantal stops bij een meer komen we via een dijk in Tolhuin. In een moerasachtig stuk grond spotten we nog wat vogels en eenden. Tijd om terug te gaan. ‘s Avonds eten we, waar we eergisteren ook aten.

Vrijdag, 6 december.

De wekker gaat al om 5 uur af, we hebben een vroege vlucht naar Buenos Aires. We zijn aan de vroege kant, want niet alles werkt al op het vliegveld. In drie uur vliegen we terug. In de middag willen we met een aantal naar het Nat. Park waar we eerder langs fietsten en ook gesloten bleek te zijn. Vanwege eerder gevallen regen is het park ook nu gesloten. Een dag later horen we dat het hele achterland met wateroverlast kampt. Het is de laatste avond van de Patagonië reis en gaan we met bijna de hele groep uit eten. Helene, de reisleidster, weet een uitstekend adres. Het wordt een leuke, enerverende, gezellige avond. Het eten, Argentijnse zeer grote lappen vlees, zijn uitstekend bereid en voor sommigen te groot. Iedereen doet nog een woordje over de reis, er zijn maar weinig negatieve punten. Het goede weer (weinig regen, veel zon en de juiste temperaturen) draagt hierbij natuurlijk aan bij.

Zaterdag, 7 december.

Voor het hotel komt er een super de luxe bus voorrijden. Dit busje, voor 4 passagiers, brengt ons al vroeg naar het vliegveld om naar Iguazú te vliegen. Voor we vertrekken nemen we afscheid van de groep. In Iguazú regent het, we zitten ook in het subtropisch gebied. In het hotel zetten we de bagage neer en gaan met het busje gelijk door naar de watervallen aan de Braziliaanse zijde. De gids regelt dat we met onze paspoorten Argentinië uit en weer in kunnen. In de regen gaan we over een pad langs de watervallen. Deze watervallen zijn eens zo groot als de Victoria watervallen. De gids vertelt trouwens dat er normaal 1.5 miljoen liter water per seconde valt en dat het nu bijna 10 miljoen is. Overweldigend dat alles verwoestende water, dat met donderend geraas naar beneden stort. Als we al niet wat waren, dan gebeurt het nu wel. Het pas is ongeveer 3 km lang en je ziet steeds andere watervallen of vanaf een ander standpunt. Ook is er een brug gemaakt zodat je tegen de waterval opkijkt en aan de andere kant het neerstortende water. Voor het avondeten vinden we een aardig restaurant net om de hoek van het hotel, zodat we ons niet nat hoeven te laten regenen.

Zondag, 8 december.

Om 7.40 uur worden we al opgehaald om de watervallen van Argentijnse kant te bekijken. Eerst gaan we langs diverse hotels om meerdere gasten op te halen. Vandaag hebben we minder regen dan gisteren. Het begint allemaal wat traag met veel wachten, de entree, een stukje lopen, wachten op het treintje, weer een uitleg. Uiteindelijk beginnen we aan de onderste trail. Vandaag lopen we weer langs de rand van de watervallen. Vanaf diverse uitzichtpunten zien we het water naar beneden donderen, soms over een bruggetje zodat je ook het water van bovenaf ziet komen. Spectaculair allemaal. Na twee en een halve kilometer zit de eerste trail erop en tijd voor een lunch. Nu gaan we de “hoge” trail lopen. Ook hier weer dicht langs het water en mooie uitzichten over het enorme geweld van het vallende water. Ook vandaag een brug. Deze brug ligt op de grens van de snelstromende rivier, een paar honderd meter breed, en het punt waar het water valt. Geweldig. Het pad verlaat nu de watervallen en gaat door een moeras gedeelte. Hier zien we mooie vlinders. We gaan niet met het treintje terug, maar maken nog een leuke wandeling richting de uitgang. Een derde trail en de rondvaart onder de gletsjers gaan vanwege de grote hoeveelheid water niet door. Bij de uitgang spotten we nog een uiltje. Terug in de stad lopen we nog even langs de boulevard en spotten nog meer vogels. Ook vinden we het “uitgaans” deel van de stad. Het is in de middag trouwens droog geworden. Tijd voor een biertje. ‘s Avonds eten we op een terras met uitzicht over het plein. Als afsluiting nog een mojito naast een tent met live muziek in de hoofdstraat.

Maandag, 9 december.

We kunnen rustig opstaan en ontbijten. Geen “verplichtingen” vanochtend. We doen nog een stukje boulevard, wat alleen een rood vogeltje oplevert. Even inkopen gedaan, koffie gedronken, geluncht en gewacht tot we naar het vliegveld worden gebracht. De laatste binnenlandse vlucht. De chauffeur staat ons al op te wachten (opeens hadden we een ander vliegveld dan gepland). Met hetzelfde busje zijn we snel bij het hotel. Dit gaat toch een stuk sneller dan een bus. Tegenover het hotel gebruiken we de laatste maaltijd in Argentinië.

Dinsdag, 10 december.

Een andere chauffeur en een iets minder luxe busje. Ook nu gaan we weer redelijk snel naar het vliegveld. We vinden al snel de incheckbalie. We zijn niet de enigen. Naast het inmiddels bekende zigzagpad staat er ook nog een rij van meer dan 100 meter. Dit kost wel een uurtje. Vervolgens de security check en dan weer een rij voor de douane. Al met al hadden we onze tijd nodig om bij het vliegtuig te komen. Volgens planning zijn we in Madrid geland. Ook nu weer security check en de douane, zelfscan wat voor velen een probleem oplevert. Ook bij mij heeft het apparaat moeite mijn paspoort te lezen en een foto te scannen. Tegen 10.00 uur zijn we weer op Schiphol. Een mooie reis zit er weer op.