Woensdag 7 nov.
Om 8.00 met de trein. We zijn dus ruimschoots op tijd op het vliegveld. We vertrekken iets te laat maar, na een rustige vlucht, op tijd in Panama. Ook de tweede etappe verloopt vlekkeloos. Op het vliegveld staan ze al op ons te wachten. In een goed half uur worden we naar het hotel Madera’s Inn gebracht. We zijn de enige toeristen. Dat viel ons ook al op, op het vliegveld, bijna geen westerse mensen. Nog even geld en water halen en dan is het tijd om te slapen.

Donderdag 8 nov.
We staan rond 8 uur lokale tijd op en gaan op zoek naar een ontbijt. Dat vinden we in een restaurantje op het centrale plein. Onderweg lijkt het wel of de stad nog slaapt. Op het plein begint het al drukker te worden. Na het ontbijt gaan we op weg om de bus naar het nationale park te vinden. We komen eerst langs de oude markt, die gerenoveerd is.Wat verder is de andere markt, vele malen groter en drukker. Hier moet ook ergens het busstation zijn, na een keer vragen vinden we het. De bus naar Managua, die wij moeten hebben, staat op punt van vertrekken. Wel moeten eerst nog de diverse verkopers van etenswaren, medicijnen etc. door de bus. We stappen voor de entree van het park uit. Omdat het nogal afstanden zijn over een saaie weg besluiten we ons te laten vervoeren. Eerst naar het bezoekerscentrum met uitleg over de ontstaan van vulkanen en de schuivende platen. We gaan naar kraterrand (dit zijn eigenlijk drie kraters, waarvan er nog een actief is) Om de tweede krater is een wandeling mogelijk over en langs de rand. Vervolgens maken we met een gids nog een tocht door een grot met verschillende soorten vleermuizen. Weer bij de uitgang komt er net een bus die ons weer terug brengt naar de stad. ’s Avonds gaan we naar de oude markt, waar het op donderdagavond altijd feest is. Op een groot podium treden eerst een paar danseressen op, dat qua uitvoering steeds slechter tot dramatisch wordt. Het bandje is wel aardig.

Vrijdag 9 nov.
Vandaag vliegen we naar San Carlos, maar eerst gaan we ontbijten op het plein. Omdat we wat tijd hebben lopen we eerst nog even naar het meer. Onderweg worden we uitgenodigd om bij een touwslagerij te kijken. Twee oude baasjes zijn in de weer om van sisal touw te maken. 1 draait aan een groot wiel en de ander spint, net als wol, het sisal tot wel 100meter. Vanaf het meer heb je een mooi uitzicht over de vulkanen. Met de taxi van het hotel naar het vliegveld. In een klein gebouwtje moet we inchecken en worden we gewogen. Enige vorm van uitleg en vertraging is er niet. Met een half uur vertraging stappen we in een Cesna met nog twee passagiers. Wel leuk om in z’n klein vliegtuig te vliegen, ook omdat hij niet zo hoog gaat. Na de landing is het vliegtuig binnen 10 minuten al weer vertrokken. We worden opgewacht door de eigenaar van de logde die ons naar de boot brengt. Na een tocht van ongeveer twee en een half uur komen we bij de lodge. Intussen hebben we al diverse vogels gespot: grote en kleine witte reigers, grijze reigers, aalscholvers, zwaluwen en ijsvogels. We worden hartelijk ontvangen en weer zijn we de enige gasten. We krijgen een leuke lodge, hoog op palen, aan het water met een mooi uitzicht over de rivier. Ook hier zien we weer vele soorten vogels.We genieten van een heerlijke vismaaltijd met een bananentoetje en koffie. Dan nog heel even lezen, maar dat we worden we al gauw zat en we gaan vroeg naar bed.

Zaterdag 10 nov.
Na het ontbijt starten we met een goed Engels sprekende gids aan een tour. In de boot spotten we weer veel vogels o.a. de groene ibis. Ook stoppen we twee keer voor apen, zwarte brulapen. We trekken de laarzen aan en beginnen aan een jungletocht door het regenwoud. Het is maar goed dat we laarzen aan hebben, wat een blubber, alleen jammer dat die van gescheurd zijn. Regenwoud doet trouwens zijn naam eer aan, regel-matig vallen er hoosbuien. We krijgen uitleg over allerlei medicinale kruiden en planten en spotten capucin apen. Het bruggetje waar we over moeten is deels verrot en als Gerda oversteekt breekt ook nog eens de reling waardoor ze in het water valt. Het is niet diep, alleen veel modder. Ik ontkom er niet aan om zo door het water te gaan. Met natte voeten gaan we weer verder. In El Castillo gebruiken we de lunch en spotten weer ijsvogels. ’s Middags bekijken we het kasteel. Op de terugweg zien we nog twee leguanen, een groene aan de kant van het water en een grote gele in een boom. Een leuke dag.

Zondag 11 nov.
We gaan eerst naar een cacaoplantage. Het goed te zien hoe een bloempje van een halve cm uitgroeit tot een vrucht van meer dan twintig cm. We varen weer terug naar de stad, waar we de verwerking van de vruchten zien. De uiteindelijke cacaoboon smaakt eigenlijk niet naar chocolade of zo iets. We lunchen in het stadje, terwijl de regen weer eens met bakken uit de lucht komt.’s Middags gaan we met de kano op stap, jammer dat we nu hetzelfde stuk gaan als vanochtend. Het gaat eerst stroom opwaarts. Terug gaat een stuk sneller, als we het stadje voorbij zijn komen we weer op de San Juan rivier, die veel meer vaart heeft. We varen de lodge gelukkig niet voorbij. Er zijn van daag meer gasten gekomen in de lodge. We hebben wel een hangmat en een biertje verdient.

Maandag 12 nov.
Vandaag een reisdag. Om 5uur op voor de boot van 5.30u. In San Carlos hebben we tijd voor een ontbijt, alles was al weer geregeld vanuit de lodge. De boot, een vrachtschuit blijkt later vertrekt om 9.30. Na een kleine twee uur varen leggen we aan bij een rij keien, dat een steiger blijkt te zijn. De boot wordt volgeladen met zakken maiskolven. we steken het meer weer over en varen de monding van de rivier op. Je hebt gelijk het idee dat je in de Biesbosch zit. Een en al natuur, vogels, kaaimannen en schildpadden. De rivier wordt steeds smaller en smaller om na 3,5 km bij een nederzetting te komen waar ook onze lodge ligt, waar we weer worden opgewacht. Het is allemaal een stuk eenvoudiger dan de vorige lodge. We hebben twee bedden in een kamer van 8, maar we zijn de enige gasten, dus dat is niet z’n probleem. We lopen richting dorpje voor de lunch, waar we hartelijk worden ontvangen. Vandaag doen we niets meer. Omdat sommige kledingstukken meer stonken na het wassen dan ervoor, spoel ik ze op nieuw uit, na drie dagen zijn ze net aan droog. Voor het avondeten hebben we om 19.00 afgesproken, een klein foutje want dan is het al nacht. We dineren bij kaarslicht.

Dinsdag 13 nov.
Om 7.00uur maken we een tour, eerst langs de kaaimannen en het metrologisch station. Daarna gaan we de jungle in, na 50meter komt een hangbrug die langs de boomtoppen voert, net het bomenkruinpad in Drente maar dan groter en hoger. Helaas zien we niet zoveel dieren. Weer op vaste bodem gaat het verder door de jungle, vogels zijn er echter niet. Wel krijgen we uitleg over de diverse soorten bomen etc., net zoals de eerdere tour. In de middag lopen we een stukje het dorp uit, even schuilen voor een buitje in een kerk in aanbouw. Omdat we niet zo veel zien gaan we maar weer terug, maar na nog geen 50meter de mooiste vogels. Even later zelfs een kolibrie die zicht laat vastleggen op de foto, nog wat verder spotten we een soort toekan. Daarna, nog voordat het donker is, lopen we over het bomenkruinpad. Nu treffen we het wel: een apenfamilie verplaatst zich van boom tot boom. Moederaap helpt de kleintjes door een met haar lijf een brug te maken van de ene boomtak naar de andere. Zou kunnen de kleintjes gewoon over moederaap heen naar de andere kant. ’s Avonds hebben we toch wel het hoogtepunt van de vakantie tot nu toe. Een nachttocht in een boot. We zijn nog niet van de kant of de gids/booteigenaar ziet al een kaaiman en even later nog een. Eigenlijk zijn de kaaimannen maar bijzaak, al snel volgt een kikker van wel 20cm. Hoe de gids het ziet weten we niet, maar we spotten de ene na de andere ijsvogel, vliegenvanger of reigersoort en benaderen de vogels op minder dan een meter. Fotograferen is een hele kunst, een wiebelige boot, pikdonker alleen het licht van de zaklamp van de gids. Flitslicht geeft geen mooie foto’s, dan maar hoge ISO en lange sluitertijd. Op de weg terug leggen we aan bij een weilandje en gaan lopend verder. Al snel ziet de gids boomkikkertjes en een slang(een meter lang, maar zo dun als een veter)

Woensdag 14 nov.
Op de nuchtere maag om 7 uur beginnen we aan een drie uur durende kanotocht. Met de stroom mee richting meer zien we weer veel vogels en genieten van de natuur. Naast de altijd aanwezige apen zien we ook veel leguanen in de bomen zitten met de mooiste kleuren en soms wel meer dan een meter lang. Als we bij het meer komen zijn we al drie uur verder. Het is ons niet duidelijk hoe verder, ja pedellen een stukje over het meer en weer terug. Omdat de gids geen duidelijkheid verschaft beginnen we maar de rivier op te gaan. We beginnen trouwens wel trek te krijgen, maar we moeten eerst nog terug. Gerda is doodmoe. Gelukkig kunnen we een oud touwtje lospeuteren en wordt de boot van Gerda achter die van Fred gebonden. Helaas duurt de pret kort, want het touwtje breekt. Dus maar weer zelf verder peddelen. Inmiddels schijnt de zon volop en verbranden onze benen en voeten. Na 6uur zijn we weer terug bij de lodge. In de namiddag doen we het bomenkruinpad nog maar eens, maar weer geen wild te bekennen, jammer. Het aggregaat doet het nog steeds niet, wat ons trouwens niet verwonderd, dus zitten we weer bij kaarslicht voor onze kamer op de waranda.

Donderdag 15 nov.
Met de vrachtboot gaan we weer terug naar de bewoonde wereld. We vinden dat we eigenlijk te weinig vogels hebben gespot. We zien nog weel een aantal leguanen. Helaas scoren we geen schildpadden. Ook nu eerst naar een eilandje waar we niet eens aanleggen (alleen koopt bijna iedereen een gebakken visje). We gaan overnachten bij de hostariea die we al eerder zagen en er aardig uitzag van buiten. Later hebben we dar een beetje spijt van omdat we meerdere, leukere overnachtingsplaatsen zagen. We bekijken San Carlos van alle kanten, veel is er niet te doen. we worden wel vaste klant van La Fortaleza. Ook genieten we van een prachtige zonsondergang bij het Fort. Waar Gerda ook nog een praatje maakt met twee kinderen. Tegen schemertijd wordt het druk op het plein bij de haven. Op gescheiden veldje wordt gevoetbald door jong en oud.

Vrijdag 16 nov.
Vandaag vliegen we weer terug. We ontbijten op ons gemak. We zien trouwens vandaag meer toeristen dan we tot nu toe in totaal hebben gezien. Volgens plan zijn we weer in Managua. Met een taxi naar het juiste busstation waar de bus op vertrekken staat. Ook nu laten we ons weer met de taxi van het station naar hotel Apante brengen, wat volgens de gids het beste niveau/prijs heeft. We worden hartelijk ontvangen en na alles op de kamer gezet te hebben gaan we nog even de stad in. Het meeste leuke is eigenlijk de winkelstraat tussen de twee pleinen in. Als snel zien we een echte Basteria, we zijn niet voor niets in het gebied van de koffie. Nou, deze smaakt prima. Na de douche maar eens op pad voor het diner. Uiteindelijk vinden we geen restaurant maar alleen een soort cafetaria’s met buffet waar je kan kiezen wat je wilt. Het smaakt prima. Terug naar de Basteria voor de koffie en voor het eerst WIFI.

Zaterdag 17 nov.
We hebben slecht geslapen, het blijkt dat we naast discotheek slapen. Aan het eind van de winkelstraat hadden we een bakker gezien, die ook ontbijt serveert. Volkoren brood, weer eens wat anders dan rijst met bonen. Het zit trouwens vol met jonge meiden aan de milkshakes en gebak. We willen vandaag naar de koffieplantage Selva Negra waar ook uitgezette wandelroutes zijn en lopen eerst naar het verkeerde busstation. Eenmaal in de goede bus, krijgt deze naar een paar km motorpech en kunnen we niet verder. Volgens en mannetje is onze bestemming nog maar 3 km, dat is nog wel te belopen. Het blijken er echter 7 te zijn. We worden wel beloond, een mooie koffie plantage, opgezet door een Duitser. Op de lunchkaart staat ook sauerkraut. We maken nog een wandeling, maar deze valt tegen. De terugweg naar Matapalga gaat wel goed. We zijn bij de kathedraal nog getuige van een trouwerij en eten bij de Basteria, kunnen we gelijk de mail voor de komende overnachtingen even checken etc.

Zondag 18 nov.
We hebben iets beter geslapen en gaan al vroeg op pad. Met de bus van 9.00uur naar La Dalia. De bus zit propvol, Gerda vind nog een zitplaatsje en ik moet staan, met nog een man of 30. Wat een drukte overal, alle bussen zitten overvol. We vergeten uit te stappen in La Dalia, beter gezegd, we wisten niet dat we er waren. In voor zover het kan, rijden we in een nog vollere bus weer terug. Met de taxi naar de ecolodge, waar we weer eens de enigen zijn. Het ene personeelslid weet niets van een reservering de andere wel, zij heeft het namelijk op haar mobieltje staan. De ecolodge maakt deel uit van een koffieplantage. In een fraai houten gebouw met mooie balkons en een geweldig uitzicht krijgen we een redelijke kamer. Na de lunch bekijken we de vlindertuin met labotorium en de boomkikkertuin. De kikker lijkt echter niet thuis te zijn. Als het donker is worden we opgehaald om nog eens naar de kikkers te kijken, nu zien we er eentje.

Maandag 19 nov.
De arbeiders zijn al aan het werk. Voor onze slaapruimte worden de koffiebonen gewassen en in grote zakken verpakt. Na het ontbijt gaan we met de gids de plantage in. Tussen de koffieplanten door komen we bij het nevelwoud. Van het woud begrijpen we, van de nevel niets. We zien weer een aantal mooie vogels en vlinders met als klapstuk een toekan. Weer krijgen we uitleg over de reusachtige bomen vol met mossen en geneesachtige kruiden. In de middag lopen we naar de waterval. De kikkers zijn vandaag niet thuis.

Dinsdag 20 nov.
Een lange reisdag met een onbekende bestemming. We ontbijten vroeg want de vrachtwagen die als bus dient vertrekt om 7.00uur. Ondanks het wachten bij de wegwerkzaamheden zijn we op tijd bij het station in La Dalia. De bus is deze keer een stuk rustiger en we hebben een zitplaats. Onderweg worden de meeste mannen nog gecontroleerd op persoonsbewijs. In Matapalga met de taxi naar het station en verder met de bus naar Esteli. In Esteli lopen we naar het andere busstation en dan maar wachten op de bus naar Miraflor. Miraflor is een natuurreservaat met verschillende dorpjes en guesthouses. We weten niet welke we hebben aangeschreven. Na twee uur hobbelen stappen we maar bij een mooi uitziend guesthouse uit. Op een heuvel staan mooie cabines met een mooi utzicht. De vrouw des huizes is Duitse en haar vader is voor een paar maanden over. We beschikken over z’n mooie cabina. Zittend op het balkonnetje vliegen de colibries over en weer, ook geen kunst met een pot suikerwater aan de balkonrand. Voor het eerst wordt het koud en moet het vest aan. Het is weer vroeg naar bed.

Woensdag 21 nov.
We zitten in het nevelwoud en dat is te merken als we opstaan. we hebben ongeveer 20meter zicht, echter als de zon doorbreekt is deze snel verdwenen. We maken met een gids en de hond des huizes een tocht door de nog aanwezige wildernis en door weilanden, berg op berg af. We komen ook weer bij een kleine waterval. ’s Middags doen we niets. Inmiddels zijn er wel meer gasten gekomen. Tijdens het diner halen we onze Duitse taal weer eens op.

Donderdag 22 nov.
Met de bus van 8uur gaan we weer naar Esteli, dit gaat sneller dan de heenweg. Op het busstation proberen we er achter te komen hoe laat de minibus naar Leon vertrekt, dit lijkt lastig want een passend antwoord komt er niet. Uiteindelijk gaat er een na een uur of drie wachten. Redelijk comfortabel rijden we naar Leon. Onderweg passeren we de nog actieve vulkaan Telica. We vinden onderdak bij een hotelletje gedreven door een paar wat oudere mensen met een fraaie binnenplaats, zoals zoveel huizen hier hebben. De eerste indruk van Leon is een drukke rommelige stad en het is jammer dat het grote plein voor de kathedraal is afgesloten wegens renovatie. We lopen wat rond en boeken bij quezaltrekkers de tweedaagse tocht naar de vulkaan. Bij een klein winkeltje koop ik een nieuwe leesbril. Na een verfrissende douche gaan we uiteten. Onderweg komen we de twee mannen weer tegen die we ook in de bus naar Miraflor tegen kwamen. We eten in een vrij groot en goed restaurant in het backpackers uitgaan gebied.

Vrijdag 23 nov.
We ontbijten bij een warme bakker met croissantje. We bekijken de kathedraal en beklimmen ook het dak. Van hier heb je een mooi uitzicht over de stad en de vulkanen. Tijd voor een koffie bij Rostra’s. In de middag bezoeken we het oude gevangenisgebouw. De muurtekeningen spreken voor zich, maar wat de “wassen beelden” voorstellen blijft voor ons een raadsel. We gaan maar eens op zoek naar het hostel van Lotte. We lopen door alle straatjes bij de kathedraal zonder iets te vinden uiteindelijk vinden we het, we waren er zeker al drie keer langs gelopen, vanavond de spullen maar ophalen. Ze zijn Lotte nog niet vergeten en het pakje ligt klaar. We praten nog wat met de Nederlandse eigenaar en eten maar weer waar we gisteren ook aten.

Zaterdag 24 nov.
Vroeg op, want om 5 uur moeten we bij de quetzaltrekkers zijn voor het ontbijt. We snapten al niet waarom we zo vroeg moesten zijn, maar er moeten eerst rugzakken gevuld worden, zo is er voor iedereen 5 liter water, een slaapzak en per twee een tent. Verder moet er ook nog eten mee. Dit is een beetje een tegenvaller, dit was ons niet duidelijk bij de boeking. We zijn duidelijk de oudsten, verder allemaal jongeren uit de hele wereld. Bepakt en wel lopen we naar het busstation en gaan we met de microbus naar C…. Hier aangekomen moeten we naar het andere busstation. Dit gaat met de fietstaxi, dwars door de stad. Vervolgens nog ruim twee uur met de “chickenbus” naar Potosi. Het is inmiddels 11.00uur als we aan de wandeling gaan beginnen. Eerst langs de weilanden en akkers en later door het bos. Geleidelijk aan stijgen we toch behoorlijk. Rond en uur of twee is het lunchtijd met stokbrood, smeerkaas, kaas en tomaat. Een uurtje later zijn we op de campingplaats. Iedereen zet z’n tentje op en levert water en het meegebrachte eten in. Het is nu nog 10minuen lopen naar de top. We hebben zicht op Nicaracua, Honduras, El Salvador en de Pacific. Na de zonsondergang lopen we terug naar het kamp, waar het vuur al brand en de voorbereidingen voor het eten al volle gang zijn. Na de macaronie is het vroeg slapen.

Zondag 25 nov.
Al weer vroeg op. Nu om de zonsopkomst te bewonderen, hierna het ontbijt en om 7.00uur beginnen we aan de terugtocht. De rugzakken zijn een stuk lichter. Bij een klimboom kan iedereen zich nog even uitleven. Om 11.00uur zijn we weer in het dorp. Potosi heeft als extraatje, een natuurlijk zwembad, waar we graag inspringen na het vele stof en zweet dat we eerder verzamelden. 100meter naast het bad ligt de zee. We zien hier veel fregatvogels. We hebben nog een lunch en om 13.00 vertrekt de bus richting C.. Ook nu moeten we weer met de fietstaxi naar het andere busstation. De jongens maken er een race van. De microbus wil ons niet bij het reisbureau afzetten, zodat we het laatste stuk moeten lopen. We nemen afscheid en iedereen gaat weer z’n eigen weg. Voor de laatste maal eten we, waar we al twee keer eerder aten.

Maandag 26 nov.
Verse croissants en een jugo. Even afrekenen in het hotel en dan met de bus naar het strand. Het onderkomen dat we uitgezocht hadden heeft nog een cabine voor ons. Vanaf het terras hebben we een fraai uitzicht op een baai, die tevens als haven dienst doet. Vissers zijn volop bezig met vis of hun netten. We lopen een stukje over het strand en kijken naar de plankservers. Continue golven van meer dan een meter. We proberen overeind te blijven in de zee, maar dat lukt met geen mogelijkheid. Opeens zien we Molly(van de trek) voorbij komen met een plank. Na de zonsondergang terug naar het hotel voor een pasta, waar je met z’n tweeën genoeg aan zou hebben. Mogen gaan we een tour doen en we horen dat er, volgens het woordenboek, dat er ook twee kinderen meegaan.

Dinsdag 27 nov.
De twee kinderen blijken Molly en een vriendin te zijn. Om 10.0uur gaan we in de boot op pad, tussen de mangroven van het vaste land en het eiland door. Nieuwe soorten vogels zien we niet, wel mooie krabben. We gaan even het eiland op en komen bij de plaats waar men zeeschildpadeieren laat uitbroeden. Dit project verzameld op het strand de eieren en laten de eieren hier beschermd uitkomen. De jonge schildpadden worden dan een nacht later aan de vloedlijn losgelaten. Weer in de boot zien we later twee keer een krokodil liggen. Na de lunch maar weer even zwemmen en in de zon liggen.

We hebben nog een avondtour. Zeeschildpadden kijken (als ze aan land mochten komen). Met z’n zessen en de gidsen gaan we op pad. De boot ligt, drooggevallen, op het strand en moet met men en kracht het water ingeduwd worden. We varen weer naar de babyschildpadden, krijgen het zelfde verhaal te horen. Omdat het al donker is mogen we de baby’s hun vrijheid geven. We zetten ze in het natte zand, maar veel beweging en zin hebben ze niet. Dan maar een paar meter verder naar het water. Een gaat nu de goed kant op, een loopt weer terug en de rest doet nog niets. We zetten ze maar in het water, na een paar terug gespoeld te zijn, waren uiteindelijk allemaal in vrijheid, in een omgeving met nog vele vijanden.

Woensdag 28 nov.
Een reisdag, want we moeten onze cabine uit. Eerst naar Leon, dan naar Managua en tenslotte naar Rivas. Tussendoor nog de nodige taxi’s, want de volgende bus is altijd op een ander station. In Leon met de bus, Gerda en ik achterop de bus. In Rivas was kermis, waarschijnlijk omdat er ook een processietocht aan de gang was. Net op het moment dat wij bij het grote plein kwamen, kwam ook de stoet met de heilige maagd Maria bij de kerk aan. Ook was er vuurwerk.

Donderdag 29 nov.
Rond een uur of 8 zijn we in SanJorge, de haven voor de boten naar Ometape. Wij nemen de boot van 9.30 die naar SanJose vaart. Dit is een oude Nederlandse boot die op Terschelling voer (m.s. Brakzand). We komen in Chargo Verde, een luxe omgeving waar we beschikken over een leuke cabine, met hangmat. ’s middags maken we een wandeling door het reservaat. We zien mooie vlinders, een grote soort parkiet, brulapen en een slang (bruin met om de 5cm een zwarte ring ongeveer en meter lang.

Vrijdag 30 nov.
Vandaag hebben we fietsen gehuurd en het eiland een klein stukje verkend. Heuveltje op en heuveltje af. Op, met een niet al te lekker werkend verzet en af met niet al te beste remmen. De wegen zijn goed en er is weinig verkeer. De eerste stop is bij Oje de Agua, een natuurlijk bad met geneeskrachtige werking. We rijden door Sante Domingo en komen via een soort dijk op het andere eiland. Bij Balgue houdt de verharde weg op en keren wij om. We lunchen in Sante Domingo aan het strand. Hier zijn ook weer de parkieten, echter nauwelijks wild meer, ze worden door de gasten gevoerd. We zien nog een groene slang. Bezweet komen we weer in de lodge, waar ik met kleren en al ga zwemmen.

Zaterdag 1 dec.
Met de boot van 7.30 gaan we weer naar het vaste land. op de kade van San Jorge wil geen enkele bus ons meenemen, zodat we met de taxi naar Rivas moeten. De taxi zet ons in het busstation af, waar de bus naar Granada klaar staan. De vertrektijd moet je echter met een korreltje zout nemen. In Granada moet de bus over de markt wat met een beetje heen en weer steken maar net gaat. We lopen naar ons hostel Las Bristas in de “toeristen” straat. ’s Middags lopen we wat door de stad en doen niet zo veel. Er zijn hier duidelijk meer toeristen, dat is ook wel aan de prijzen te merken. Alles is hier eens zo duur als in de rest van Nicaragua.

Zondag 2 dec.
We maken in de ochtend een rondvaart door de archipel die voor Granada ligt. We varen langs talloze eilandjes al dan niet bewoond of volgebouwd als resort. Een leuke tocht afgesloten met een lunch. In de middag bezoeken we het museum en bij toeval de chocoladefabriek. Rond 5 uur beklimmen we de toren van de Merched kerk, waar een misdienaar de klokken laat luiden.

Maandag 3 dec.
Onze laatste dag. We wandelen naar de begraafplaats, hier staan enorme familiegraven tot naamloze graven. Onderweg komen we langs de sigarenmakerij. Er wordt echter niet gewerkt omdat ze zondag vier bussen met toeristen hadden gehad. We krijgen nog wel een rondleiding. Na het bezoek aan de begraafplaats lopen we nog een goed half uur door naar een vlinder onderzoek station. We krijgen een uitgebreide uitleg over de vlinders. In de vlindertuin vliegen vele mooie exemplaren rond. De middag wordt gevuld met inkopen doen en het ronselen van een taxi. Voor $30 worden we gebracht, terwijl de touroperators etc. veel en veel meer vragen.

Dinsdag 4 dec.
De taxi is ruim op tijd en brengt ons in een uur naar het vliegveld. Onderweg haalt hij nog wel even het bordje TAXI van z’n auto, waarschijnlijk heeft hij geen vergunning om buiten Granada te komen.

Woensdag 5 dec.
’s Morgens vroeg zijn we weer op Schiphol. Behalve Henk en Dea worden we ontvangen door een aantal muzikale pieten.